Jæja, annar softball leikurinn fór ekki eins ''vel" og sá fyrri. Við algerlega steinlágum og enda staðan var eitthvað um 48-27. Við áttum að vera að spila við sama lið og síðast en helmingurinn af liðinu var nýtt fólk. Reyndar vantaði okkur 3 bestu spilarana okkar.... gerum bara betur næst!!!! Það er ennþá von fyrir okkur enda er nafnið á liðinu okkar HOPE. Ég veit, voða klisjukennt en HOPE er nafnið á fyrirtækinu og okkur fannst það bara passa fínt.
Ryan og Laura komu að horfa á leikinn og svo fórum við heim þar sem við Laura mixuðum okkur aðeins of sterkar margaritur og enduðum á að sofna báðar í sófanum í miðju Cranium spili. Dagurinn í dag er þess vegna ekki búin að vera neitt voða aktífur. Friends stendur alltaf fyrir sínu á svona tímum:)

Over and out

Bráðnaðir gúmmíbangsar nást úr bílsætum með Windex, vatni og 40 mínútna skrúbbi:)

Jæja, fyrst ég var að asnast til að skora á Silju og Hjalta í blogg keppni þá verð ég víst að setja eitthvað inn hérna annars lagið enda alltaf verið mikil keppnismanneskja:)
Vinnan komin á fullt hjá mér og börnin farin að hlaðast upp. Er núna með 6 börn í allt og þarf að reyna að skipta tíma mínum jafnt á milli þeirra allra. Er reyndar ekki að vinna mikið 1:1 með þeim öllum, bara nokkra tíma á viku með hverju og svo þjálfa ég aðra í að vinna með þeim. Var að byrja með 8 ára tvíbura núna í vikunni og það á eftir að vera eitt erfiðasta 'case' sem ég hef þurft að vera með. En vonandi reddast það allt saman, verð bara að taka Pollýönnu á þetta þó það verði erfitt.

Þangað til næst,

RL

Jæja, nú er bara ágætlega viðburðar ríkri helgi að verða lokið og ég með harðsperrur dauðans. Spiluðum okkar fyrsta softball leik á föstudags kvöldið og það gekk bara framar öllum vonum. Nei, við unnum ekki en við töpuðum ekki mjög stórt. Vorum reyndar undir allan tímann en ekki með miklu.... Já, ég veit, þetta er voða Pollýönnulegt en svona erum við reyndar öll í vinnunni. Við vinnum við að hrósa börnunum allan daginn og alltaf verið að einblína á það pósitífa... þannig að það er ekkert skrýtið að þetta smitist út. Hinu liðinu fannst við örugglega vera voðalega skrýtin.... en þetta var alveg voðalega gaman. Ómar skemmti sér meira að segja mjög vel.... Ég nefnilega dró hann eiginlega í liðið. Við spilum nefnilega í blandaðri deild og okkur vantar alveg hrikalega meiri stráka. Reglurnar eru þannig að við verðum að vera með að minnsta kosti 4 stelpur í liðinu til þess að geta verið í þessarri deild og það er bara einn strákur sem vinnur hjá fyrirtækinu. Höfum heyrt af hinum liðunum sem eru með kannski 10 stráka og 4 stelpur en við erum meiri hlutinn stelpur og 4 til 5 strákar þannig að þetta lítur ekki vel út.... það er náttúrulega bara staðreynd að strákarnir eru betri, eða svona flestir:) Það hlýtur samt að vera alger brandari að horfa á þetta.... sérstaklega okkur Ómar. Við erum að reyna að koma inn sér íslenskum stíl inn í amerískan softball sem lítur þannig út að Ómar er eins og Happy Gilmore þegar hann sveiflar kylfunni og ég lít út eins og ég sé að spila badminton (að vísu með báðum höndum)..... en.... ég hitti boltann alltaf nema einu sinni sem að kallast víst mjög gott:)

Á laugardagsmorguninn fór ég svo með nokkrum í vinnunni til Pleasanton sem er rétt austan við San Fran til að taka þátt í Walk Now for Autism. Þetta er ganga til stuðnings og fjáröflunnar fyrir rannsóknir á einhverfu. Vinnan mín safnaði rúmum 6 þús. dollurum á síðustu mánuðum sem fer beint til þessarra samtaka. Þetta var mjög gaman. Mörg hundruð fjölskyldur barna með einhverfu og fólks sem vinnur með þeim dagsdaglega voru þarna saman komin og það var svaka stuð á öllum... alveg æðislegt að fylgjast með þessu. Eina neikvæða var að ég brann svolítið á nebbanum og í hársverðinum og er með nokkuð flotta bændabrúnku eftir daginn.

Heillaráð vikunnar: Aldrei geyma gúmmíbangsa nammi í bílnum í 35 stiga hita. Það hefur tendens til að bráðna og leka yfir allt, eins og til dæmis síma, lykla, föt og yfir allt farþega sætið:)

Ragna